Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα εις εαυτόν. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα εις εαυτόν. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη, Μαΐου 25, 2005

TU SOLUS MAXIMUS (εγκώμιον στο πνεύμα της Αναστάσεως)

Εξαφανίστηκα για λίγο από το μπλογκ. Είχα να γράψω από πριν το Πάσχα. Μάλιστα σχεδίαζα για το Πάσχα να "δημοσίευα" ένα κείμενο μου υπερλεξιστικό, παλιό, του '86, με τον τίτλο ΠΑΣΧΑΛΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ, το οποίον θα είχε βεβαίαν την επιτυχίαν. Αλλά ήμουν τόσο βαριεστημένος, τόσο πλήρης συναισθηματικών αντιθέσεων και ως εκ τούτου μελαγχολικός, άρα η βαριεστημάρα ήταν εκδηλο σύμπτωμα της ήπιας κατάθλιψής μου, οπότε δεν μπορούσα να γράψω. Έμπαινα στο μπλόγκ μου και κοίταζα για καμμία εκπεσούσα κόμεντ, η οποία ίσως με ερέθιζε κάτι να σκεφτώ και να πω. Οι κόμεντς για μένα διαιρούνται σε δύο είδη: στις ενδιαφέρουσες για να ερεθιστώ, να σιωπήσω και να σκεφτώ και στις ενδιαφέρουσες για να σκεφτώ, να ερεθιστώ και να γράψω. Δεν έχω γνωρίσει ως τώρα αδιάφορες κόμεντς και, ο Κουκουζέλης το ξέρει, είμαι πολύ κακός στο μάρκετιν(γκ).
Όμως, γνώρισα ένα νέο είδος κόμεντ, στο σχόλιο του MAXIMUS. Κάτι ψιλοκατάλαβα, "αυτός με ξέρει", είπα.
Σήμερα λοιπόν τα έπινα με τον φίλο μου τον "ην, τον όντα και τον ερχόμενο", τον Κ. για να συνεννοούμεθα. Είχα να τον δω 6 χρόνια, ίσως και 7. Η βεβαιότητα της φιλίας μας, μας οδήγησε στο να χαθούμε. Και το αστείο είναι ότι όλα αυτά τα χρόνια ο Κ. δουλεύει σε ένα γραφείο δυο στενά κάτω απ' το σπίτι μου. "Να κανονίσουμε να βρεθούμε". "Εντάξει, ρε, θα σε πάρω την Πέμπτη".
Βρεθήκαμε επιτέλους σήμερα. Δεν είχε περάσει μέρα για μας.
Κάποια στιγμή, ο Κ. μετά την τρίτη μπύρα (με υ κύριε Μπαμπινιώτη), με ρωτάει:
"Ασχολείσαι με τα μπλογκ;"
Αναλαμπή: "Είσαι ο MAXIMUS", του λέω με βεβαιότητα.
Κ.: "Σε κατάλαβα απ' το ύφος και τα συμφραζόμενα".

Πεζά που είναι τα θαύματα. Ο φίλος μου ο Κ. περιδιαβαίνοντας τα μπλογκς με βρήκε και με αναγνώρισε. Να συνεχίσω να γράφω στο μπλογκ;

Τρίτη, Μαΐου 24, 2005


Gregorio Allegri (1582-1625) Posted by Hello

Ο Γκρεγκόριο Αλλέγκρι, ήταν κληρικός, τενόρος και συνθέτης. Έζησε στη Ρώμη και τα τελευταία χρόνια της ζωής του υπηρέτησε στην Καπέλα Σιστίνα. Γνωστότερη σύνθεσή του ένα "miserere" το οποίο λέγεται ότι ο Μότσαρτ, σε ηλικία 14 ετών, το άκουσε δύο φορές και το έγραψε από μνήμης για προσωπική του μελέτη.

Τώρα, Maximus, πες μου, το ακούσαμε παρέα και μεθύσαμε; Έχω να ακούσω αυτόν τον δίσκο από το 1987 άντε 1989, με τη χορωδία του αββαείου του Γουεντμιστερ που διευθύνει ο Πρίστον......

Τετάρτη, Απριλίου 06, 2005


LACRIMOSUS GERASIMOS  Posted by Hello

Παρασκευή, Ιανουαρίου 28, 2005

ΕΚ ΤΟΥ ΠΡΟΧΕΙΡΟΥ

Είναι 12 και 29, μεσάνυχτα. Δίνω περιθώριο μέχρι τις μιάμισι για να γράψω κάτι, επειδή δεν πρέπει να πάει τσάμπα το ουισκάκι.
Το να γράφω απευθείας στο καλό, ήταν ένα εγχείρημα τακτικό της μαθητικής μου ηλικίας, που με ακολουθεί ως τώρα. Νόμιζα, τότε, ότι εξοικονομούσα χρόνο, αλλά έλιωνα τις γόμες. Τώρα, πληρώνω τον κοσμοτέ, μιας και γράφω ονλάιν, αλλά ευτυχώς εφευρέθηκε το μπακσπέις και το ντηλήτ. Και δυστυχώς, είμαι εκ φύσεως ανορθόγραφος και το γραφτήρι του μπλόγκ δεν έχει ορθογράφο, οπότε θα εκτεθώ.
Αλλά και μουσικά έργα έχω γράψει πολλά, σχεδόν όλα μου, χωρίς πρόχειρο. Να μου πεις, αν ήθελα να χτενίζω (κείμενα, μουσικά και μη) θα είχα γίνει κομμωτής (κειμένων, μουσικών και μη).
Τώρα μόλις την έκανα τη μαλακία....Φύσηξα να διώξω τη σκόνη από το γραφείο, αλλά το φύσημα σκόρπισε τις στάχτες απ' το τασάκι..., όχι, ευτυχώς δεν πέσανε στο ουίσκι. Τη γλίτωσα. Ξαναφυσάω και η καθαριότητα της νύφης επετελέσθη.
Λοιπόν, μάλλον φοβάμαι να λειτουργώ εκ του προχείρου, γι' αυτό γράφω συνήθως μια κι έξω στο καλό. Με το μπλόγκ είχα ψιλοκομπλάρει, αλλά τώρα ξεθάρρεψα. Ψευδώνυμος γαρ, φίλοι οι περισσότεροι που διαβάζουν, αλλά και οι άγνωστοι έρχονται με φιλική διάθεση.
Τα ίδια φοβικά πάθαινα παλιά και στις συναυλίες, όταν ήταν να παίξω, αργότερα όταν παιζόταν κάποιο έργο μου. Δεν μπορώ τον έλεγχο. Και ο ορθογραφικός έλεγχος του Γουόρντ με γεμίζει άγχος. Κοκκινάδια, κοκκινάδια, άσε μερικές φορές που μπαίνουνε και αδίκως, μόνο και μόνο επειδή το λεξικό δεν είναι ενημερωμένο. Άσε που αν τα ορθώς κοκκινισμένα τα εντάξεις στο λεξικό του ορθογράφου, νο προμπλέμ μετά.
Ο φόβος του λάθους είναι ο αντίποδας της αίσθησης του μάταιου. (SHOSHTOSH)
Ο έχων την αίσθησιν της ματαιότητος μπορεί να επιλέξει ελέυθερα μεταξύ του να τελειοποιεί ή να μην τελειοποιεί. Ο έχων τον φόβο του λάθους είναι αγκιλωμένος στις συνεχείς τύψεις και το άγχος. Από αυτά πάσχω.
Τα ξεπερνάω με το πιοτό λίγο (λέω ότι δεν πίνω και πολύ), αλλά σκατά.Οι τύψεις, τύψεις.
Γιατί δεν φχαριστιέμαι την ανεξαρτησία που ο ίδιος παρέχω στον εαυτό μου, παιδιόθεν. Αφού μια κι έξω γράφω στο καλό τις περισσότερες φορές, τι στην ευχή! Τύψεις επειδή δεν γράφω πρώτα στο πρόχειρο.
Και πως γράφουμε πρώτα στο πρόχειρο, όταν πρόκειται για σχέσεις ανθρώπων; Και ποιό είναι το καλό.
Μμμμμ....
Αυτά όλα μου μοιάζουν με καθήλωση στην παιδική ηλικία, γιατρέ μου. Ανωριμότης (και παρόλα αυτά πήγαμε και φαντάροι).
Τι γρήγορα που μετάνιωσα, που χθες έλεγα ότι βαριέμαι να γράψω....!
Καλά έκανα και μετάνιωσα. Χθες ήθελα να γράψω, αλλά βαριόμουν να γράφω πρώτα στο πρόχειρο και μετά στο καλό. Σήμερα έγραψα στο καλό κατ' ευθείαν.
ΤΥΠΩΘΗΤΩ

Πέμπτη, Ιανουαρίου 27, 2005

...estimara

exo tetoia variestimara na grapso to otidipote, akoma kai na dialekso ellinika fonts variemai. Diavazo kai oraia pragmata sta blogs ton allon filon.... den einai oi meres mou na grafo. as kleisei o minas etsi.........

Παρασκευή, Ιανουαρίου 07, 2005

Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός

Ξεκινάω...............

οι παχουλές αναρτήσεις (όσο τις διαβάζετε τόσο παχαίνουν)