Κυριακή, Νοεμβρίου 06, 2011

ΑΧΘΟΣ...


(Ο ποιητής της Ιλιάδας, ο Δημήτρης Σαραντάκος και ο Γιάννης Παπαϊωάννου)

στην Αγγελίνα και σε μένα
η κατά Νταλί μόνη αυτονόητος εποπτεία

Οι κανόνες συμβίωσης είναι άχθος: μια ομηρική λέξη για το βάρος και το περιττό, που θέτει υπαρξιακά όρια  (Ιλιάδα Σ 104: «άχθος αρούρης» / και αιώνες μετά: «να μας βρει και μας ο Χάρος που της γης δίνουμε βάρος» [2’.00’’], Γιάννης Παπαϊωάνου).

Μια λέξη για το πολυσύνθετο, διότι δεν μιλάμε ακριβώς για την φυσική έννοια του βάρους, ούτε για κάτι που περισσεύει, πλεονάζει. Μιλάμε για κάτι που ενώ είναι χρήσιμο αν τηρείται ερμηνευόμενο με κοινωνικές συναισθήσεις (δηλαδή, ίσως, με απλοϊκές και χαρούμενες καθημερινές ωφέλειες), καθίσταται κατά την προσωπική ερμηνεία του πολύπλοκο.

Οπότε, λέμε «όχι» στους κανόνες, ενστικτωδώς, ούτως ώστε να μην απολέσουμε τις δυνατότητες μιας ρευστής ανά πάσα στιγμή ερμηνείας της συμπεριφοράς μας. Και άλλοτε πάλι, λέμε «ναι» στους κανόνες για να ωφεληθούμε της αναντίρρητης προτεραιότητας που απορρέει για μας, εφόσον κάποιος άλλος υπολείπεται κατά την τήρησή τους.
Άρα και καθίσταται μόνη ασφαλής (με την έννοια του γενικώς και αμέσως -όχι εμμέσως- προσιτού) η ισχύς ενός και μόνου βασικού κοινωνικού νόμου: ό, τι βολεύει.
Το αστείο είναι ότι αυτό το βόλεμα έχει διαφορετικές προοπτικές αναλόγως της συμπτωματικής θέσεως εκάστου που το διανοείται και φευ το αιτιολογεί, σαν να μην του είναι αρκετή η κτηνωδία του.  

Και σχεδόν ηδονίζεται (αυτός, εμείς, εσείς, αυτοί,  εσύ, εγώ), ορίζοντάς το ως ευφυή προσωπική του αντίληψη τού τι ακριβώς συμβαίνει.

7 σχόλια:

Dimitri Sykias είπε...

Μα θα μπορούσε να υπάρχει μια ΜΗ "ευφυής προσωπική του αντίληψη τού τι ακριβώς συμβαίνει"; Δεν ξέρω, πραγματικά ρωτάω.

γεράσιμος μπερεκέτης είπε...

Όχι βέβαια. Το βόλεμα εμπεριέχει και το στοιχείο του αυτοθαυμασμού.

K είπε...

Αχθοσαρούρης είναι ο ''άχρηστος''.
Πλην όμως εαν θεωρήσω ως υπέρτατο σκοπό την διακονίαν της Γενικής Οικονομίας του Σύμπαντος,[ΓΟΣ] ουδείς νοείται ως αχθοσαρούρης, καθότι η ΓΟΣ συμπεριλαμβανει τα πάντα, ακομα και τους αχρηστήλες, ακομα και τους ... αντιοικολόγους.

Dimitri Sykias είπε...

ΓΟΣ είναι νέα μορφή της ΘΤΠ;

K είπε...

δεν θα το έλεγα...
η ΘΤΠ ειναι βεβαιως ο Τρισμέγιστος Αναθεωρητής πλην ομως η ΓΟΣ ως συμπεριλαμβανουσα τα παντα, την ενσωματώνει και φυσικά την επικαλύπτει ασμένως.

kukuzelis είπε...

Δεν το λες άμεσα αλλά το υπονοείς: Το ποστ δεν αφορά όσα πρόκειται να συμβούν, αλλά όσα λέμε για να εξηγήσουμε εκ των υστέρων εκείνα που ζήσαμε. Λέμε "ό,τι βολεύει", πράγμα αφενός αληθές, αφετέρου προβληματικό, ιδιαίτερα όταν φορτίζεται ηθικά ("κτηνωδία";). Προβληματικό και για εκείνον που κάνει τη φόρτιση. Ο πυρήνας του προβλήματος βρίσκεται νομίζω στο ότι η παρελθούσα ζωή είναι αδύνατον να γίνει κατανοητή στο σύνολο της, ακόμα κι από εμάς τους ίδιους. Για αρχή παραπέμπω στον Κιρκεγκααρντ.

*

Αστραδενή / Astradene είπε...

Το ό,τι βολεύει είναι πραγματικά αυτοθαυμασμός και ίσως αυτοτύφλωση. Για το άχθος πάλι, εξαρτάται από το πόσο γυμανσμένος είσαι στη διαλεκτική...

οι παχουλές αναρτήσεις (όσο τις διαβάζετε τόσο παχαίνουν)