Κυριακή, Ιανουαρίου 16, 2005

ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΝΟΥΜΕΡΟ 8…………….


Η Ιφιμέδεια παρατήρησε ότι ιδιαίτερη κατηγορία ανωνύμου μπορεί να αποτελεί ο αβάπτιστος. Συμφωνώ, ναι και όχι. Ο αβάπτιστος γνωρίζεται από το μελλοντικό όνομα που θα λάβει, αλλά και ως «παιδί του τάδε». Ανώνυμος είναι, προσωρινά και υπό την στενή έννοια, βέβαια, αλλά για να αναδειχθεί σε ανώνυμο υπό την ευρεία, πρέπει να μη βαπτιστεί, να μην ονομαστεί και κυρίως να μη γνωρίζεται και να μην υπάρχει τρόπος να προσφωνηθεί. Πάντως, την ευχαριστώ που μου θύμισε μιαν ευτράπελη ιστορία.
Μια ιστορία που την ξέρω απ’ όνα φίλο μου κεφαλλονίτη:

Ήταν πριν καμμιά εξηνταριά χρόνια ένας τρελλομουρτζούφλης και ακοινώνητος (και με τη σημασία την εκκλησιαστική), που έσπερνε παιδιά αβέρτα κι είχε εννιά από την γυναίκα του - για άλλα δεν γνωρίζουμε – και που δεν εννοούσε να τα βαφτίσει, αλλά ούτε να τους δώσει κάποιο όνομα. Τα φώναζε με νούμερα. «Να ‘ρθει το νούμερο πέντε. Εφτά, τράβα να ποτίσεις τις κατσίκες…..». Τα παιδιά, εννοείται, ήτανε ‘σώκλειστα στη στάνη του πατέρα, έξω απ’ το χωριό. Η ιστορία αυτή δεν τραβάει σε μάκρος. Μια δασκάλα, όταν άνοιξε σχολείο δημόσιο στο χωριό, πρωτοδιόριστη κι όχι ντόπια, έμαθε την κατάσταση και με τον παπά και τον χωροφύλακα, που ως τότε κάνανε τα στραβά μάτια, γιατί δε θέλανε μπλεξίματα με τον τρελλάρα, αλλά ντράπηκαν μια γυναίκα, τη δασκάλα, να είναι βασιλικότερη των βασιλέων, πήρανε τα παιδιά, κρυφά απ’ τον πατέρα και τα βαφτίσανε.




BEREKET LUKANIKO (LDL 0, HDL 300) Posted by Hello

ΘΕΡΜΙΔΙΚΗ ΒΟΜΒΑ για το κρύο......

ΜΠΕΡΕΚΕΤ ΛΟΥΚΑΝΙΚΟ
ΥΛΙΚΑ 1 μεγάλο χωριάτικο λουκάνικο
100 γρ. κρέμα γάλακτος
100 γρ. ροκφόρ
ΕΚΤΕΛΕΣΗ Χαράζουμε κατά μήκος το λουκάνικο και το ψήνουμε στο αντικολλητικό τηγάνι, χωρίς να λαδώσουμε-το λίπος που βγάζει το λουκάνικο είναι αρκετό.
Όταν ψηθεί κατεβάζουμε το λουκάνικο και το αφήνουμε να αναπαυθεί στην πιατέλα που θα το σερβίρουμε.
Στο τηγάνι με το λίπος, όπως έχει μείνει, ρίχνουμε την κρέμα γάλακτος και το ροκφόρ, ζαλίζοντάς τα με κόκκινο καμπερνέ και ανακατεύοντας μέχρι να λιώσει το ροκφόρ και η σάλτσα να πάρει ένα πρασινοβουργουνδί χρώμα.
Περιχύνουμε με τη σάλτσα το λουκάνικο, το τρώμε με συνοδεία του ίδιου κρασιού ή όποιου άλλου γουστάρουμε και μετά από 5 μέρες χορτοφαγίας, καλού-κακού κάνουμε και μια εξέταση χοληστερίνης.

ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΩΣ

.........στην αρχαιότητα οι αναγνώστες στις βιβλιοθήκες έκαναν scrolling, μιας και χρησιμοποιούσαν παπύρους τυλιγμένους κυλινδρικά. Άτσα............


SEXTUS Posted by Hello

ΠΕΡΙ ΑΝΩΝΥΜΙΑΣ ΛΟΓΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ

Δεν είμαι ο Αριστοτέλης, αλλά
«νομίζω ότι η ανωνυμία διακρίνεται εις τα εξής είδη, ως προς τις αιτίες που την γεννούν».
(ωραία φροντιστηριακού τύπου μετάφραση σε ανύπαρκτο αρχαίο κείμενο έφτιαξα).
Τα είδη:
1.Ανωνυμία εξ αιτίας κοινωνικής αδιαφορίας προς συγκεκριμένο πρόσωπο, είτε λόγω του αδιαφόρου βίου του (αριστοκρατική αντιμετώπιση κάποιου «βίου»), είτε λόγω ταξικής προέλευσης (και ολίγος Μαρξ).
2.Ανωνυμία εξ αιτίας απωλείας των αρχείων που καταχωρούσαν τον πάλαι ποτέ επώνυμον.
3.Ανωνυμία εξ αιτίας λήθης προς κάποιον πάλαι ποτέ επώνυμον.
4.Ανωνυμία λόγω άρνησης (επιμελούς) των εγκοσμίων από κάποιο πρόσωπο, (αναχωρητισμός).
5.Ανωνυμία λόγω της ειδικής επιλογής από κάποιον του ψευδωνύμου «Ανώνυμος».
6.Ανωνυμία εξεργασμένη επιμελώς και δολίως από τους εχθρούς κάποιου, ώστε να εξαλειφθεί η μνήμη του από προσώπου Γης, (συνωμοσιολογική αντίληψη).
7.Ανωνυμία εξεργασμένη επιμελώς και στοργικώς από τους φίλους κάποιου, ώστε να εξαλειφθεί η μνήμη του από προσώπου Γης, (συνωμοσιολογική αντίληψη, αλλά φανταστείτε τι κάθαρμα θα ήταν).

Αυτές, οι ανωτέρω αιτίες μπορούν να συνοψιστούν στις εξής κατηγορίες: Α. Ανωνυμία λόγω προσωπικής επιλογής, στην οποία υπάγονται τα είδη 4 και 5.
Β. Ανωνυμία λόγω κοινωνικής στάσης ετέρων προς τον νυν ανώνυμο, στην οποία υπάγονται τα είδη 1, 3, 6 και 7.
Γ. Ανωνυμία λόγω εξωτερικών του ανθρώπου αιτίων, στην οποία υπάγεται το 2ο είδος (εκτός κι αν κάποιος έβαλε το χεράκι του και δεν το μάθαμε, οπότε έχουμε να κάνουμε με την κατηγορία Β, αλλά ποιος θα το αποδείξει;).

Εν τέλει έχω να παρατηρήσω ότι το μέγα λάθος είναι να προχωράς λογικώς εκ του μερικού προς το γενικό, κάτι που πολλοί ρωμαίοι ελληνίζοντες (όπως ο Σέξτος ο Εμπειρικός) έκαναν στα κείμενά τους και σε αναγκάζουν να πηγαίνεις συνέχεια πίσω-μπρος για να καταλάβεις, κάτι που με κάνει να πιστεύω ότι είχαν προφητέψει ως δυνατότητα το scrolling.

Τετάρτη, Ιανουαρίου 12, 2005


OATAS EIMI (grafei sto xeilos ton kymbalon o dimiourgos tous) Posted by Hello


oligi apo fava Posted by Hello

ΟΛΙΓΗ…… ΠΕΡΙ ΑΝΩΝΥΜΙΑΣ

Λέω «ολίγη» γιατί θέλω να πω διάφορα και μάλλον θα μου βγουν σε «σκέτη από γιουβέτσι», οπότε το «ολίγη» («η ελλιπής μερίδα» του Καρυωτάκη) και προανακρούει και προφυλάσσει.

«Ανώνυμοι ήρωες,
άγνωστοι τάφοι,
κανένας όνομα,
σ΄ αυτούς δε γράφει»

(απόσπασμα από το ποίημα ΑΝΩΝΥΜΟΙ ΗΡΩΕΣ του Γεωργίου Σουρή,
που γράφτηκε το 1940, διάλειμμα της σατιρικής του πέννας,
για τους νεκρούς του πολέμου).

Η ανωνυμία, στο ποίημα του Σουρή, μοιάζει να είναι η άσχημη κατάληξη ενός παιχνιδιού της μοίρας. Το αμέσως χειρότερο είναι το να μείνεις άταφος.

Η επωνυμία στις κοινωνίες σημαίνει την αναγνώριση μιας αξίας στην ατομική ύπαρξη, είτε εν παρουσία, είτε εν απουσία.
Το να είναι γνωστό π.χ. το ποιος έγραψε τους στίχους και τη μουσική σ’ ένα τραγούδι, σημαίνει ότι η κοινωνία αυτής της εποχής θεωρεί σημαντικό (αξιοσημείωτο, αξιομνημόνευτο) τον κοινωνικό του ρόλο. (παράβαλε εις την σήμερον «το τραγούδι της Γαρμπής, sic»).
Η επωνυμία, για τους δημιουργούς (μαστόρους) και τους καλλιτέχνες, κατακτήθηκε στους αρχαίους κλασσικούς χρόνους, εξανεμίστηκε τον μεσαίωνα και ξανακατακτήθηκε βαθμιαία από την αναγέννηση και μετά. Εκείνο που θα πρέπει να υπογραμμιστεί είναι ότι η επωνυμία των αρχόντων (κυβερνητικές και στρατιωτικές προσωπικότητες, καθώς και ιεράρχες) ουδέποτε εξασθένισε με την ίδια αναλογία.

Σας προκαλώ σε ένα παιχνίδι:

Για κάθε ένα από τα παρακάτω πρόσωπα (μυθικά ή ιστορικά) προσπαθήστε να θυμηθείτε 10 ανθρώπους των γραμμάτων ή των τεχνών, της εποχής τους και του κόσμου τους.

Μίνωας (εποχή Θησέως)
Αγαμέμνονας
Περικλής
Αλέξανδρος (ο Μέγας)
Κλεοπάτρα (ή Καίσαρ αν προτιμάτε-ο ίδιος, ως ιστοριογράφος δεν πιάνεται)
Κωνσταντίνος (ο άλλος Μέγας)
Ιουστινιανός
Καρλομάγνος

Σταματώ εδώ, επειδή πιστεύω ότι ήδη η καμπύλη σχηματίστηκε. Νομίζω εντίμως ότι «νίκησε» ο Περικλής.

Και μη νομίζετε ότι εδώ τελειώσαμε, θα επανέλθω περί ψευδωνυμίας.

Τρίτη, Ιανουαρίου 11, 2005

ΓΡΑΨΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΚΑΙ ....ΑΝΩΝΥΜΑ

Από απειρία δεν είχα κάνει την κατάλληλη ρύθμιση, ώστε να δέχομαι τις γραπτές εντυπώσεις σας, τα σχόλιά σας, ή ότι άλλο θέλατε να γράψετε. Το λάθος διορθώθηκε, ζητώ συγγνώμη και περιμένω.....

για όσους επισκέπτες δεν γνωρίζουν:

ο επισκέπτης γράφει τα σχόλιά του κλικάροντας στη λέξη comments, που βρίσκεται κάτω δεξιά από κάθε καταχώρηση.
παρακαλώ τους σχολιαστές που ίσως με γνωρίζουν προσωπικά, να σεβαστούν την επιθυμία μου να παραμένω ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΜΠΕΡΕΚΕΤΗΣ μέχρι νεωτέρας.


delendum est Posted by Hello

ΦΟΥΜΟ ΣΤΟΥΣ ΧΥΔΑΙΟΥΣ

Όλοι εμείς οι υγειώς σκεπτόμενοι, απαιτούμε, παράλληλα με την απαγόρευση του πρόστυχου δίσκου της Σαμίου (όχι της Άντζυ, της άλλης) να κλείσουν άμεσα και όλα τα μουσεία που εκθέτουν τα χυδαία, χαμηλού πολιτισμού ανοσιουργήματα των πλανηθέντων προγόνων μας, τα δε εκθέματα να βομβαρδιστούν.
"Να 'μουν νύ- μωρέ νά 'μουν νύ-
να 'μουν νύχτα στο γιαλό........"

Ο ΠΑΛΙΟΣ ΕΙΝ' ΑΛΛΙΩΣ

Μη χασομεράτε με τον Μπερεκέτη τον Γλυκύ
ε π ι σ κ ε φ τ ε ί τ ε γ ρ ή γ ο ρ α τ ο
aspripetraxexaspri
εκεί σας περιμένει
ο Αρτέμης ΚΟΥΚΟΥΖΕΛΗΣ ο Μαΐστωρ,
<------ links="links" span="span">


Κυριακή, Ιανουαρίου 09, 2005


to fortigo synithos kato ap' to dentro  Posted by Hello

Η ΑΦΥΠΝΙΣΙΣ ΤΟΥ ΟΡΘΟΥ ΛΟΓΟΥ

Μια κυρία, εκεί απέναντι που βλέπω στην πολυκατοικία δυο τετράγωνα πιο κάτω ετοιμάζεται να βγει, γιατί όλο κοιτάζεται στον καθρέφτη – δε βλέπω και καλά γιατί είναι μακριά και δεν καλοφαίνεται μέσα απ’ το ανοιχτό πατζούρι.
Έχει βάλει ένα άσπρο φόρεμα με ζώνη, γιατί το βλέπω που μαζεύει στη μέση της, πρέπει να είναι ξανθιά βαμμένα, γιατί δεν είναι πολλές που έχουν πραγματικά ξανθά μαλλιά. Το φόρεμα τής φτάνει περίπου ως τα γόνατα και γι αυτό λέω ότι είναι κυρία, γιατί άμα ήτανε μικρή θα φόραγε κάτι πιο κοντό μ’ αυτή τη ζέστη και για να δείξει τα πόδια της. Βέβαια, μπορεί να μην έχει ωραία μπούτια και τα κρύβει, αλλά καλά κάνει και βάζει τη ζώνη για να τονίσει την περιφέρεια και για να κρύψει την κοιλίτσα της, που σίγουρα θα έχει, άμα είναι κυρία και όχι μικρή, εκτός και αν κάνει γυμναστική, αλλά λίγες κάνουνε γυμναστική και για λίγο καιρό και μετά τα παρατάνε γιατί κουράζονται και βαριούνται.
Αυτή λοιπόν η κυρία, όλο μέσα-έξω είναι στο μπαλκόνι και κάτι κοιτάζει κάτω στο δρόμο και μετά πάει ξανά στον καθρέφτη – ξέρω ‘γω τι γίνεται: θα ‘χει ραντεβού και δεν το ‘χει σιγουρέψει ακόμα το «πρόσωπο» και έχει αγωνία και τρακ. Φίλους δεν πρέπει να περιμένει γιατί δεν κάνουνε έτσι οι γυναίκες για φίλους.
Γι αυτό λέω ότι είναι μεγάλη κυρία κι όχι κορίτσι, γιατί να, ένα κορίτσι, εδώ απέναντι λοξά στο μονώροφο, κάθεται στο μπαλκόνι και φοράει σορτσάκι γιατί έχει ωραία πόδια και κάθεται μ’ ένα φίλο της παρέα, επειδή λείπουνε οι γονείς της διακοπές. Αυτός ο φίλος της έχει ένα φολκσβάγκεν άσπρο και το ‘χει παρκαρισμένο κάτω από ‘να δέντρο, εκεί που κανονικά κάθε βράδυ φέρνει ένας φορτηγατζής το βρωμοφορτηγό του. Άμα έρθει να δούμε πού θα παρκάρει……..

από την ανέκδοτη συλλογή διηγημάτων του Γεράσιμου Μπερεκέτη "Χρυσάνθη Ευλαμπίας"


Glenn Gould (the pianist) Posted by Hello

ΜΕΛΛΟΥΣΑ ΚΡΙΣΙΣ 2

Θα καταπλέουν…
στην πλώρη τους,
βόστρυχοι γαλανοί του ανέμου
χαίτες κατάλευκων αλόγων
τα κύμματα.

Τα πλοία του Ήλιου.

Πανάθεμά τους,
σκαριά που φτιάχνουνε
με τα καλάμια
με τη λάσπη
και τα ξόρκια
οι αραπάδες.

Λιμάνι,
λαϊκή αγορά,
βουή,
διαλάλημα.
Γυναίκες στοργικές
με φουσκωτές κοιλιές
έρχονται να διαλέξουνε
ψυχές,
που θα ενσαρκωθούν…..

Το άχτιστο φως,
λευκό σκοτάδι κι αγαλλίαση.
Κι ύστερα αγκαλιά και γάλα……

Ήρθε κι μάνα του Γλεν Γκουλντ
και διάλεξεν εμένα………….

από ανεκδοτη ποιητική συλλογή του Γεράσιμου Μπερεκέτη

Σάββατο, Ιανουαρίου 08, 2005


the spanish composer and pianist Isaak Albenith Posted by Hello

ΜΕΛΛΟΥΣΑ ΚΡΙΣΙΣ 1

Όταν πεθάνω,
πρώτος απ’ όλους,
θα με υποδεχτεί ο Αλμπένιθ.
Αυτός ο δαίμονας
με το εξαίσιο θήτα-τελικό
-το προαιώνιο γράμμα-
φίδι που τρώει την ουρά του.

Εκεί, να στέκει θριαμβευτής,
αμείλικτο επιτέλους τον ακούω
να λέει: «Ολόκληρη ζωή,
πιάνο δεν έμαθες,
δέξου σα λύτρωση
το θάνατό σου……..»

Και θα τον βλέπω σιωπηλό
να σκέφτεται
(ευγενικά, μη με πληγώσει):

«Για δες κάτι ζωές…….
μισές δουλειές……..».

από ανέκδοτη ποιητική συλλογή του Γεράσιμου Μπερεκέτη


To tatouaz sto mpratso tou theiou Pavlou Posted by Hello

οι παχουλές αναρτήσεις (όσο τις διαβάζετε τόσο παχαίνουν)