Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Πάνος Λυκούδης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Πάνος Λυκούδης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή, Φεβρουαρίου 05, 2017

Το δέρμα στο έδαφος



Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου

στις 8 το βράδυ


ATHENAEUM

Αδριανού 3 - Θησείο

Έργα
του Γιώργου Χατζημιχελάκη:

μια μονόπρακτη όπερα
σε λιμπρέτο Εύης Στάμου

+ 6 καρπαθιακά τραγούδια
+ 4 πρελούδια για την συνάντηση δύο φίλων
+17 σημειώματα για πιάνο

καθώς
και πιανιστικά έργα των:

Πάνου Λυκούδη:
3 μινιατούρες

Πάνου Πανάκου:
Παραλλαγές σε ένα θέμα του Γιώργου Χατζημιχελάκη

ερμηνεύουν:
Εύα Μιχελιδάκη (σοπράνο)
Πάνος Λουμάκης (πιάνο)

το πρόγραμμα εδώ (κλικ)

Τετάρτη, Απριλίου 06, 2011

Μια τάξη σύνθεσης παρουσιάζει...


Σάββατο 9 Απριλίου 2011, 7.00 μ.μ.
αίθουσα συναυλιών Δημοτικού Ωδείου Πετρούπολης
Ανατολικής Ρωμυλίας και Ελ.Βενιζέλου 131

συναυλία τάξης σύνθεσης Γιώργου Χατζημιχελάκη

και   ....  χάρτης για να σας βοηθήσει να έρθετε

  




Πάνος Πανάκος

Luna για πιάνο (2010)
Το μουσικό κουτί για πιάνο (2008)

πιάνο Παναγιώτης Πανάκος


Τοπίο για φλάουτο και πιάνο
Βασισμένο στη μουσική επένδυση του ομώνυμου διηγήματος του Στρατή Μυριβήλη (από τη συλλογή "Το πράσινο βιβλίο" -1935) για μια παράσταση μουσικοθεατρικού αναλογίου που πραγματοποιήθηκε τον Απρίλιο του 2010 στο Πνευματικό Κέντρο Πετρούπολης από το Δημοτικό Ωδείο για λυκειακές τάξεις της Πετρούπολης.

1. Εισαγωγή.
2. Περιμένοντας το φεγγάρι.
3. Δίδυμη μονοτονία.
4. Ένα μικρό, αόρατο έντομο.
5. Το τρένο.
6. Ο θρήνος.
7. Επίλογος.

φλάουτο Μυρτώ Χρυσανθοπούλου, πιάνο Παναγιώτης Πανάκος



Παναγιώτης Λυκούδης

Πέντε Μινιατούρες για τσίμπελ (2006)
Ι Μoderato,
ΙΙ Αllegro,
ΙΙΙ Αndante,
IV Moderato,
V Allegro

τσίμπελ Αγγελίνα Τκάτσεβα


Emigrette για σόλο πιάνο (2007)
σε μία κίνηση: Αndante-Αllegro-Αndante-Αllegro Μolto-Αdagio

πιάνο Χλόη Καμπέρου



Κοντσερτίνο για τρομπόνι και πιάνο (2007)
Ι Grave,
ΙΙ Μoderato-Αndante-Μoderato,
ΙΙΙ Αndante,
IV Αllegro

τρομπόνι Παναγιώτης Λυκούδης , πιάνο Χλόη Καμπέρου



Γιώργος Χατζημιχελάκης

Επτά μεσαιωνικά σκίτσα για τσίμπελ (2010)

τσίμπελ Αγγελίνα Τκάτσεβα

Τετάρτη, Απριλίου 16, 2008

ανοιξιάτικο, ή emigrette

Καλύτερα διαβάστε πρώτα πριν δείτε, αλλά το βάζω πάνω-πάνω για να το δείτε.




Ο Πάνος θα πρέπει να ήταν το αγαπημένο μου παιδί του Μουσικού Γυμνασίου Παλλήνης. Επειδή αγαπούσα και αγαπώ όλα τα παιδιά αυτά, τους πρώτους μαθητές μου, αυτά τα παιδιά της πρώτης φουρνιάς, ο Πάνος φρόντισε κάποια στιγμή να διευκρινίσει τα αισθήματά μου, χαρίζοντάς μου την ωραιότερη ανάμνηση από εκείνα τα χρόνια - πάνε δεκαέξι χρόνια.......

Ο Πάνος όταν αποφοίτησε, ήρθε και με βρήκε στο Πρότυπο Μουσικό Κέντρο Πειραιά και γράφτηκε μαθητής μου στην Αρμονία, τον πρώτο κύκλο ανώτερων θεωρητικών μαθημάτων της μουσικής, τον βασικότερο. Αλλά την επόμενη χρονιά, προτίμησε να συνεχίσει με κάποιον άλλο δάσκαλο –τον εξαίρετο Μάρκο Μωυσίδη. Φαίνεται, ο Πάνος συναισθάνθηκε ότι η οικειότητά μας δεν θα τον βοηθούσε να συγκεντρωθεί. Μετά για λίγο καιρό χανόμασταν-βρισκόμασταν κι όταν πια τελείωσε με τον βασικό κύκλο των ανώτερων θεωρητικών, έχοντας πια πάρει και το πτυχίο της Φούγκας, ήρθε και με βρήκε και μου ζήτησε να γίνω δάσκαλός του στην Σύνθεση. Προσπάθησα να τον αποτρέψω, συστήνοντάς του άλλους δασκάλους, η σύνθεση δεν είναι αστείο πράγμα, η πείρα μετράει, και του πρότεινα να πάει να μαθητεύσει με κάποιον από τους συνθέτες της παλιότερης γενιάς, καταξιωμένο. Ο Πάνος μου είπε: «εσένα γουστάρω βρε παιδάκι μου».

Δυόμιση χρόνια κάνουμε μάθημα. Πριν από δυο-τρεις μέρες δώσαμε μαζί την πρώτη μας συναυλία. Στο φιλόξενο ATHENAEUM. Τα έργα του που ήδη από τα πρώτα σκίτσα μου άρεσαν πολύ, άρεσαν και στο κοινό - η Χλόη Καμπέρου, νέα πιανίστα, τα ερμήνευσε εξαιρετικά. Χάρισα στον δάσκαλό μου, τον Θόδωρο Αντωνίου, ένα εγγόνι.

Η ΑΝΑΜΝΗΣΗ

Ήταν η τρίτη μου χρονιά, ωρομίσθιος, στο Μουσικό Γυμνάσιο ήδη Λύκειο πλέον, Παλλήνης. Είχα δώσει εξετάσεις για καθηγητής Μουσικής του δημοσίου και είχα περάσει. Ήξερα, ότι με την λήξη της χρονιάς θα διοριζόμουν και θα έφευγα από το σχολείο αυτό. Το σκεφτόμουν καθημερινά και βάραινα. Το σχολείο αυτό το είχα ερωτευτεί. Είχα συχνά στιγμές που οι κερκόπορτες της συναισθηματικής τειχίσεως μου ήταν ορθάνοιχτες. Σε μία από αυτές, εν ώρα μαθήματος, γυρίζω στα παιδιά και με συγκίνηση που δεν ήταν φανερά αιτιασμένη τους λέω:

«Παιδιά, να ξέρετε, είστε πολύ τυχερά που βρίσκεστε εδώ. Ζείτε τώρα τα πιο ευτυχισμένα χρόνια σας και προσπαθείστε να πάρετε όσα περισσότερα μπορείτε από αυτό το σχολείο».

Και ο Πάνος σηκώθηκε, και κουβαλώντας το θρανίο του βγήκε έξω από την αίθουσα.



ΥΓ 1. Στο 1’.36’’ του κομματιού ακούγεται το κινητό κάποιου ζώου (ή το ζώον κάποιου κινητού).
ΥΓ 2. Από το δημόσιο σχολείο που διορίστηκα παραιτήθηκα την επόμενη χρονιά, χάριν ενός άλλου μεγάλου έρωτος –ξέρει ο Κουκουζέλης – του Πρότυπου Μουσικού Κέντρου Πειραιά (1994-1999).

οι παχουλές αναρτήσεις (όσο τις διαβάζετε τόσο παχαίνουν)