Τετάρτη, Νοεμβρίου 05, 2008

ΚΟΝΤΣΕΡΤΟ ΓΙΑ ΑΡΠΑ


Ένα κοντσέρτο. Για άρπα. Και έγχορδα.
Γιατί μόνον έγχορδα; Αυτοπεριορισμός ή μήπως μια δολίως υποκρυπτόμενη φιλοδοξία –σιγά τον δόλο δηλαδή, δεν χτίσαμε ακόμα βίλα με πισίνα και θέα στη Βιστωνίδα. Ή μήπως-μήπως μια προνοητική λήψη μέτρων που θα ευνοήσουν την παρουσίασή του.
…………………………
Απρίλιος 2007. Η Ορχήστρα των Χρωμάτων παρουσιάζει μια βραδιά κοντσέρτων για ορχήστρα εγχόρδων και …. εγωιστικά έγχορδα. Εγωιστικά, λέω, γιατί παίζουνε μια χαρά και μόνα τους, συνήθως μάλιστα το προτιμούν. Ο Μίλτος Λογιάδης λοιπόν, εκείνη τη βραδιά, διευθύνει ένα κοντσέρτο για κιθάρα του Κόσκιν, γραμμένο κατά παραγγελία της κιθαρίστριας Έλενας Παπανδρέου που το ερμηνεύει κιόλας, ένα κοντσέρτο για τσίμπελ δικό μου (όχι το τσίμπελ, το κοντσέρτο) παραγγελία της Ορχήστρας κατά το χρυσούν έτος 2001, που ερμηνεύει η τσιμπελίστα Αγγελίνα Τκάτσεβα – τα έπιασα επίτηδες με ανάποδη σειρά, από το τελευταίο, για να αναφερθώ τελευταία στο πρώτο:
Η αρχή, λαμπρή, με ένα κοντσέρτο του Χέντελ, το μοναδικό του για άρπα και έγχορδα, που ερμηνεύει η αρπίστρια Μαρία Μπιλντέα. Στη συνέχεια, τα πετάσματα της συγκίνησης του να ακούω το έργο μου δεν μπόρεσαν να αποσβέσουν τους απόηχους απ’ το τραγούδι του εριστικού στοιχειού που τραγουδούσε μέσα στον ιππόκαμπό μου: «να γράψεις κι εσύ ένα κοντσέρτο για άρπα», «να γράψεις κι εσύ ένα κοντσέρτο για άρπα» .., ….(copy-paste).

»Όταν ξεκίνησα, αμέσως μετά τη συναυλία να σχεδιάζω το κοντσέρτο, κάτι απόπειρες ενορχηστρωτικές με τύμπανα υπόκωφα για αρχή, και κάτι γκλόκεν μαγικά για συνέχεια, πήραν αμέσως πόδι. Με το υποσυνείδητο ενός ελάσσονος συνθέτη, πήρα με συνοπτικές διαδικασίες τις αποφάσεις μου για την ενορχήστρωση. Μόνον ορχήστρα εγχόρδων. Αν έχει κάποια ελπίδα να παιχτεί το έργο που γράφω, έχει αν μπορεί να παίζεται σαπόρτ στο κοντσέρτο του Χέντελ. Οπότε, μόνον έγχορδα. Έτσι ή αλλιώς, τα ιδιόμορφα ηχοχρώματα της άρπας, τα εφέ της, δηλαδή, οι λεγόμενοι τυμπανικοί ήχοι, ο ήχος της βροντής, του σιτάρ, οι ομποϊκοί ήχοι και πολλά άλλα, θα ξεχωρίσουν και θα λάμψουν με φόντο μόνον τους ήχους των εγχόρδων…………

Το έργο το έγραψα με φρενήρεις ρυθμούς. Είχα τόσο βυθιστεί στον κόσμο του, που πάθαινα κατάθλιψη αν έπρεπε να ασχοληθώ με κάτι άλλο εκτός από αυτό. Μέσα σε 10 μέρες είχα τελειώσει. Και μετά έπαθα σύνδρομο στέρησης. Τόσο πολύ το είχα απολαύσει.

Μη ξεγελαστείτε από την πανηγυρική μετά εισαγωγικού σημειώματος παρουσίασή του στο μπλογκ. Και δεν πιστεύω να μασήσετε στα διαστημικά εφέ του βίντεο –σίγουρα θα το καταλάβετε- είναι του ρίαλ πλέιερ. Και η άθλια ηχητική μεταμόρφωση με το κομπρεσάρισμα που κάνει το γιουτιούμπ στον ήχο, μη σας υποβάλλει και σας ξεγελάσει και το πάρετε για …. ανθρώπινη εκτέλεση. Μακέτα ηλεκτρονική είναι. Το έστειλα σε διάφορες ορχήστρες μήπως και τους ενδιαφέρει να παιχτεί. Στο συρτάρι είναι ακόμα το έργο…….. Κι ούτε καν. Σε τρεις σκληρούς δίσκους για ασφάλεια, σε μορφή πιντιέφ. Παρακαταθήκη, είτε χάριν του έργου, είτε χάριν μιας ταπεινής μεγαλομανίας που πάντα ελπίζει. Και που, προσωρινά τουλάχιστον, λυτρώνεται όταν παρακολουθώντας τον κάουντερ του γιουτιούμπ βλέπει μήνα με το μήνα ότι γέμισε μιαν μικρή αίθουσα 50-100 ατόμων.


Κοντσέρτο για άρπα και έγχορδα ΜΕΡΟΣ Ι






Κοντσέρτο για άρπα και έγχορδα ΜΕΡΟΣ ΙΙ






Κοντσέρτο για άρπα και έγχορδα ΜΕΡΟΣ ΙΙΙ





3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

γιατί δεν παίζουν τα κλιπάκια;

Ανώνυμος είπε...

πού μπορεί να σας ακούσει κανείς;

γεράσιμος μπερεκέτης είπε...

Αν δεν παίζουν τα κλιπάκια φταίει το τράφικ στο γιουτιούμπ.
Μπορείτε να με ακούσετε εδώ που βρίσκεστε, μέχρι ...... νεωτέρας.

οι παχουλές αναρτήσεις (όσο τις διαβάζετε τόσο παχαίνουν)