Πέμπτη, Φεβρουαρίου 28, 2008

Ραμσή...,

.....Μπόρις, μπορείς να προκριθείς.
μια πολύτεχνη (!) γατο'ι'στορία σε περιβάλλον άπω φουτουριστικής παρακμής......

από το ΚΟΣΜΙΚΟ ΑΝΑΤΟΜΕΙΟ του Γρηγόρη Σεμιτέκολο
......και μην ξεχνάτε
και ανανεώνεται τακτικά
Η Κόλαση

Έβγαινε
ένα ζεστό σκοτάδι
κι αυτός
είχε ξεχάσει το κεφάλι
που επίμονα
αρνιότανε
τα δόντια

τώρα
βασίλευε
ο τρελός

ένα μπαμπάκι
και η πίσσα


ΜΙΛΤΟΣ ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ

Τα Στίγματα (1962)

Τετάρτη, Φεβρουαρίου 27, 2008

ΟΡΘΡΟΣ

Ένα ποίημα του Ανδρέα Εμπειρίκου (ΕΝΔΟΧΩΡΑ/Τα κάστρα του ανέμου), τραγουδισμένο από τον Γεράσιμο Μπερεκέτη.

Δευτέρα, Φεβρουαρίου 25, 2008

Συναυλία, σήμερα Δευτέρα 25 Φλεβάρη.

Συναυλία με έργα του φίλου συνθέτη Στάθη Γυφτάκη.


Η συναυλία θα δoθεί στο Ωδείο Athenaeum που βρίσκεται στην οδό Αδριανού 3 στο Θησείο την Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου στις 20:30.

Θα παρουσιαστεί ένας κύκλος τραγουδιών σε ποίηση Ελλήνων ποιητών ( Ελύτης, Βιζυηνός, Σαραντάρης, Σπεράντζας κ.α.) με θέμα τον ήλιο και το φεγγάρι, ένας κύκλος σε ποίηση Καρυωτάκη, 2 τραγούδια σε ποίηση Τ. Πορφύρη και ένας κύκλος σε ποίηση Ιερομόναχου Συμεών.

Τραγουδούν:Δώρα Μπάκα,Χριστίνα Γιαννακοπούλου και Μαργαρίτα Συγγενιώτου
Παίζουν: Μαρία Παπαπετροπούλου (πιάνο) Μαργιέλα Κεσίσογλου (κλαρινέτο), Sedef Ercetin (τσέλο), Λουκάς Γεώργας (πιάνο), Βίκυ Στυλιανού (πιάνο), Κώστας Αναστασόπουλος (βιολί), Marie-Cecile Boulard (κλαρινέτο).

Διευθύνει ο Θόδωρος Αντωνίου.

Τρίτη, Φεβρουαρίου 19, 2008

ΚΡΙΟΣ

ένα ποίημα του Ανδρέα Εμπειρίκου (συλλογή: ΕΝΔΟΧΩΡΑ/Τα κάστρα του ανέμου) τραγουδισμένο από τον Γεράσιμο Μπερεκέτη, με φόντο ένα "παιχνίδι" πάνω σε μιαν ελαιογραφία του Γρηγόρη Σεμιτέκολο.

Παρασκευή, Φεβρουαρίου 15, 2008

Πύργος από τραπουλόχαρτα

του Πετεφρή, τραγουδισμένο, με φόντο ένα λάδι του Σεμιτέκολο


προτάσεις



  • Επισκεφθείτε την διαδικτυακή διαρκή έκθεση του ζωγράφου και performer Γρηγόρη Σεμιτέκολο. Από δω και στο εξής θα ανανεώνεται τακτικά.
  • Πηγαίνετε στο Μέγαρο Μουσικής, σήμερα Παρασκευή 15 Φλεβάρη. Η πιανίστα Νέλλη Σεμιτέκολο ερμηνεύει κοντσέρτο Μπετόβεν για πιάνο και ορχήστρα αρ. 2 σε σι ύφεση μείζονα. Την ΚΟΑ διευθύνει ο Βύρων Φιδετζής. Θα ακολουθήσει η Συμφωνία αρ. 5 σε ντο δίεση ελάσσονα του Μάλερ.
αίθουσα Φίλων της Μουσικής, 20.30, εισιτήρια θα βρείτε

Παρασκευή, Φεβρουαρίου 08, 2008

Πρανές
















Το φόντο πάντα θα ‘ναι πράσινο.
Περιποιημένο.
Πρωί αξημέρωτα οι κηπουροί
φρεσκάρουν το γκαζόν,
καρατομώντας τη δροσιά,
το μαξιλάρι που ‘γειρε
κι αποκοιμήθηκε ο αχός
των αρχαίων θεατών
που χτες το βράδυ υπνοβατούσαν.

Και αφουγκράζεσαι αν θέλεις την ηχώ,
το βούισμα των πραματευτάδων
πού ‘ρχεται πίσω απ’ τη Στοά,
ενώ το μάτι σου κρατά ακόμα
τις ενοχές μαρμαρωμένες
στα ίχνη απ’ των Ζανών τα πέλματα.

Πάλι ψηλόλιγνες κοπέλες με χλαμύδες
και σανδάλια βλέπεις
ν’ ακροπατούνε το χορό.
Ζωγραφιές είναι.

Το τύμπανο
που το βήμα σου αλαφραίνει
δεν θα το ακούσεις πια.


----------------------------------
Zάνες, ή Ζήνες (πληθ.): (Ζεύς, Διός ή Ζανός-Ζηνός), αγάλματα του Διός τα οποία υπεχρεούντο να αναθήσουν ιδίοις εξόδοις εκείνοι οι αθλητές των Ολυμπιακών αγώνων που με απάτη είχαν νικήσει. Στη βάση κάθε αγάλματος εχαράσσετο το όνομα του δόλιου αθλητού. Τα αγάλματα αυτά, εν σειρά, βρίσκονταν στο χώρο της αρχαίας Ολυμπίας, μεταξύ του Μητρώου έξω από τον ναό της Ήρας και της εισόδου του Σταδίου , κατά μήκος του εξώστη των Θησαυρών - σήμερα σώζονται μόνον οι βάσεις 16 τέτοιων χαλκίνων αγαλμάτων.

Στοά της Ηχούς: στοά στην "πλάτη" του πρανούς του σταδίου της αρχαίας Ολυμπίας, με κιονοστοιχία, διακοσμημένη με ζωγραφιές, περίφημη για το φαινόμενο της ηχούς που εδημιουργείτο εντός της. Λειτουργούσε ως θεραπευτήριο των Μουσών, της ποίησης της μουσικής. Κατά την περίοδο των ρωμαϊκών χρόνων εγκαταστάθηκαν στους χώρους της μικρομάγαζα που πουλούσαν αναμνηστικά των αγώνων και θρησκευτικά αναθήματα.


και ανώνυμός τις παρηγορεί,(σαν το αηδόνι του τραγουδιού μετά το ποίημα):

Αχ, δεν είναι η πρωτοτυπία που ξεσηκώνει την καρδιά.
Τι σημασία έχει,
αν το αηδόνι πρώτο ελάλησε
ο κορυδαλλός ή ο Αρχίλοχος;
Το τρυφερό κλαδί της μυρσίνης στα χέρια της
τον έκανε να αγαπάει τη ζωή,
και οι τιμές και τα βραβεία ασήμαντα.
Χάρισμά τους η ασπίδα!
Γιατί όντε στα χέρια τους σα χρυσό τόπι σε παίζουν
η ζωή και ο οργασμός,
χρεία δεν έχεις,
ούτε ονόματος,
ούτε παραμυθίας.

Ευχή -παράπονο συνάμα είναι-
το κάθε τι που την καρδιά μας τη σκιρτά,
το κάθε τι το που το βήμα αλαφραίνει,
σύντροφο νά 'χουμε ως τα στερνά.
Ως τα στερνά που, σαν τον ορίζοντα,
όσο παν και ξεμακραίνουν
για όσους ταξίδι τη ζωή τους κάμαν.

Όσους την ομορφιά ζωγράφισαν σα σύντροφό τους.
Ούτε πρωτότυπη,
ούτε αποδεικταία θέλω νά 'ναι,
μόνο κραταιά και συνεχής
η αγωγή μου προς το παν,
η αγάπη μου προς όλα.

Ποιητή μου* σου εύχομαι, κι αν έχασες
το τύμπανο, άλλο μη χάσεις
απ' όσα το βήμα σου αλαφραίνουνε
ωραία.


*συμπάθα μου το "μου"
γιατί από συμπάθεια είναι.
--------------------------------------------------------------------------


Σ' ευχαριστώ ανώνυμε φίλε,
σου αφιερώνω αυτό το τραγούδι:

Σάββατο, Φεβρουαρίου 02, 2008

Ως ζωγραφία αποψινή

Η λογική αναβλύζει
Ανάμεσα σε δυον αυλούς:
Νταούλι με ζυγιά ζουρνάδες,
Νταπ –τικι-τικι-νταπ-τρρρρ-νταπ.

Και μες στης χήρας την αυλή,
Σταυλίζει ο υγιός της
Τον Μαύρον και τον Γρίβον
Και τον Πέπανον.

οι παχουλές αναρτήσεις (όσο τις διαβάζετε τόσο παχαίνουν)