Δευτέρα, Ιουλίου 03, 2006

(ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟΝ) Με τη δύση του ηλίου

Και επιτέλους, οι σχεδόν νομίζοντες εαυτούς συγγραφείς, πού το νόημα να σχολιάζουν ο ένας τον άλλον;


ΣΤΑΔΙΟΔΡΟΜΙΑ

Τη σάρκα, το αίμα θα βάλω
σε σχήμα βιβλίου μεγάλο.

"Οι στίχοι παρέχουν ελπίδες"
θα γράψουν οι εφημερίδες.

"Κλεαρέτη Δίπλα-Μαλάμου"
και δίπλα σ' αυτό τ' όνομά μου.

Την ψυχή και το σώμα πάλι
στη δουλειά θα δίνω στην πάλη.

Αλλά με τη δύση του ηλίου,
θα πηγαίνω στου Βασιλείου".

Εκεί θα βρίσκω όλους τού άλλους
τους λογίους και τους διδασκάλους.

Τα λόγια μου θα ΄χουν ουσία,
η σιωπή μου σημασία.

θηρεύοντας πράγματα αιώνια,
θ' αφήσω να φύγουν τα χρόνια.

Θα φύγουν, και θα 'ναι η καρδιά μου
σα ρόδο που επάτησα χάμου.


Κ.Γ.Καρυωτάκης
για την πρωτοτυπία

Εκλαΐκευσις

Χτυπάει το τηλέφωνο της γραμματείας ενός πολύ κεντρικού ωδείου των Αθηνών:
-Παρακαλώ….
- Γεια σου Αζώρ.
-Πλάκα μου κάνετε, κύριε;
-Έλα τώρα. Η γραμματέας του διευθυντή δεν είσαι;
-Με ειρωνεύεστε, κύριε;
-Όχι, μωρέ κούκλα μου. Χιούμορ κάνω. Η γραμματέας του διευθυντή δεν είσαι;
-Δεν κατάλαβα πού κολλάει το Αζώρ;
-Η γραμματέας του δεν είσαι κούκλα μου;
-Μισό λεπτό να σας δώσω τον ίδιο.

Σπανίως παίρνω κριτική θέση για τους χαρακτήρες των κειμένων μου. Αλλά αυτός ο τύπος είναι γουρούνι. Γιατι ξέρω κάτι περισσότερο από σας, αγαπητοί μου φίλοι αναγνώσται. Πρόκειται για τον ιδιοκτήτη του κτιρίου του προαναφερθέντος ωδείου, ο οποίος ήταν δέκα χρόνια μετανάστης στον Καναδά. Και επειδή στον Καναδά του φέρονταν σαν σε γουρούνι, είτε επειδή ο ίδιος θα ήθελε να το πιστεύει, είτε αντικειμενικώς, περιπτώσεις των οποίων την βάσιν του δικαίου των ουδόλως μπορούμε να διακριβώσουμε, θεώρησε το καθήκι, ότι στην χώρα του την ίδια μια απλή βιοπαλαίστρια υπάλληλος του ωδείου το οποίον λειτουργεί εις ιδιόκτητόν του κτίριον, θα έπρεπε να υφίσταται το συμπλεγματικόν του χιούμορ, διότι δεν αρκείται, πιθανώς, εις τους μετανάστας εν τη χώρα ταύτη, ο συμπλεγματικός υβριστής, ο θεωρών εαυτόν χιουμορίστα, ενώ είναι ρατσιστής, καθότι, ενώ οι άλλοι απλώς άνθρωποι, γουρούνι αυτός.

-«Άκου φίλε: Η κοπέλα είναι φίλη του φίλου μου του Σταμάτη. Και σε λίγες μέρες έρχονται στη γειτονιά μου να μείνουνε και σε ένα χρόνο θα παντρευτούνε. Άμα σε βρω μπροστά μου θα σε κάνω λιώμα». Θα του έλεγα αν τον είχα μπροστά μου στο τηλέφωνο.

Εκείνο, επίσης, που δεν μπορώ να χωνέψω είναι οι αναλύσεις περί μουσικής φόρμας που θα βοηθούσαν στην φιλική προσέγγιση του κλασσικισμού, ή του νεοκλασσικισμού, ή του μοντερνισμού, ή του μπαρόκ ή της αναγέννησης, ή του μεταμοντερνισμού, ή ειδικότερα του δωδεκαφθογγισμού, ή, ή, ή, ,,,,,,,,,,,.
Κουφοί είμαστε;

οι παχουλές αναρτήσεις (όσο τις διαβάζετε τόσο παχαίνουν)